Dyrektor sprzedaży i marketingu magazynu „Design Alive” i partner w wydawnictwie Presso media+design. Konsultant w dziedzinie designu, doradza firmom w budowaniu strategii w oparciu o branże kreatywne. Juror w wielu konkursach wzorniczych. Współtwórca idei Design Alive Award, konkursu, który od 2012 roku nagradza wybitne osobistości za kreatywność i kulturotwórcze oddziaływanie. Laureat nagrody „Ostre Pióro" nadawanej przez Business Centre Club za wkład w rozwój przedsiębiorczości. Ukończył Uniwersytet Warszawski na wydziale Dziennikarstwa i Nauk Społecznych, następnie dziennikarz, fotograf, redaktor naczelny i wydawca gazet.

Elena i Jan Lewczuk to młode małżeństwo i studenci IV roku Wzornictwa na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pasjonują się projektowaniem w wielu dziedzinach, m.in. mebla, produktu i ceramiki. Najważniejsza jest dla nich praca w materiale, badanie kształtów, które z niego wynikają. Chcą, by biżuteria, którą tworzą, nie była jedynie ozdobą ciała, a środkiem wyrażenia jego ekspresji, nośnikiem znaczeń.
Rosiczka - Projekt pierścionka. Forma obiektu jest wynikiem poszukiwań nowych środków estetycznych i funkcjonalnych dla biżuterii i fascynacji budowaniem nieoczywistego doznania piękna. Pierścionek zaprojektowany jest tak, że może być noszony samodzielnie lub sztaplować się z innymi Rosiczkami, tworząc różne kompozycje, od bardzo delikatnych, przypominających organiczną strukturę kłosa, po odważne, znane z klasycznej biżuterii sploty przywodzące na myśl łańcuch. W tym wzorze bardzo ważna była relacja pomiędzy miękkim, naturalnym kształtem, a mechaniczną, konsekwentną powtarzalnością, znamienną dla estetyki współczesnego świata. Obiekty są wykonane przez nas tradycyjnymi technikami jubilerskimi w srebrze. Rosiczki są bardzo odważnymi obiektami o otwartej, ażurowej formie, budującej niezwykle ciekawe relacje przestrzenne, kiedy występują w mnogości.

Ewa Stepnowska to absolwentka kierunku Wzornictwo / Projektowanie Ubioru na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Praca zgłoszona do Konkursu to kostiumy kąpielowe z kolekcji GLASS, którą tworzą dwa modele jednoczęściowych kostiumów, każdy w dwóch wersjach kolorystycznych. Kolorystyka kolekcji to złamana biel, ciepła szarość oraz głęboki, delikatnie połyskujący granat, zgaszona morska zieleń i czerń. Dzięki różnym zestawieniom kolorów kostiumy nabierają odmiennego charakteru - od bardzo eleganckiego, po sportowy. Dzianiny, z których powstała kolekcja to połączenie poliamidu i elastanu. Wszystkie kostiumy wykończone są delikatną, czarną podszewką. Sprzedaż strojów odbywa się za pośrednictwem www.bodymaps.pl. Całe portfolio laureatki można zobaczyć na stronie http://ewastepnowska.tumblr.com.

Ola Kawałko ma 25 lat, pochodzi ze Śląska i jest studentką Fashion Design na Royal Academy of Fine Arts w Antwerpii.
Przed rozpoczęciem edukacji w Belgii, doświadczenie i umiejętności zdobywała w Accademia Italiana we Florencji. Stara się rozwijać także poprzez praktyki u doświadczonych projektantów – ostatnio odbyła półroczny staż w zespole projektowym Haidera Ackermanna. Jest laureatką głównej nagrody w konkursach Złota Nitka 2012 oraz Oskary Fashion 2011. Moda jest dla niej dziedziną wyjątkową dlatego, że może łączyć sztukę wysoką z użytkową. Bardzo ceni sobie możliwość współpracy z artystami z Polski i z zagranicy. Stara się wspierać rodzimych artystów-rzemieślników. Z podróży do rodzinnego domu przywozi także większość haftów i aplikacji natomiast przy ostatnich kolekcjach współpracowała z hiszpańskim grafikiem Adrianem Martinezem, który wykonał dla niej nadruki oraz akcesoria.
Ubranie to dla niej przestrzeń poznawczego i artystycznego eksperymentu. Lubi myśleć o swoich projektach jak o wyjątkowych “eksponatach”, które zamieniają ulice w galerie sztuki. Inspiracje czerpie właściwie ze wszystkiego, co ją otacza – kolorów, dźwięków, słów, smaków. Stara się doświadczać świata wszystkimi zmysłami i przenosić tę wielość bodźców do swoich kolekcji.

Beata Szczepaniak to pochodząca z Poznania, 27-letnia absolwentka Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu, rzeźbiarka. Inspiracją dla niej są słowa Jerzego Nowosielskiego "Możliwości sztuki zaczynają się tam, gdzie język ludzki, jako środek porozumienia jest już bezsilny". O swojej pracy finałowej mówi “Nie traktuję tej pracy jako performance – jest to rzeźba zmieniająca się w czasie i przestrzeni. Każde działanie jest tutaj rzeźbą – konfiguracja form, materii I dźwięku w przestrzeni. Zdecydowałam, że będę częścią tej pracy. Porządek jest częściowo rzeźbą o rzeźbie, o mojej relacji z rzeźbą, w jaki sposób ją rozumiem I czym ona jest dla mnie. Jest to moja osobista definicja rzeźby.”